W Pakistanie trzeba mieć pieniądzie, żeby chodzić do jakiejkolwiek szkoły: na przykład na szkolny mundurek.
Ale jakaż to radość, móc studiować!
Od kilku lat misjonarki szkoły realizują program wsparcia dla dzieci, które nie chodzą szkoły, bo muszą pracować, albo ich rodziców nie stać na opłaty szkolne. Diecezja Trydencka wspiera finansowo ten program. Dostęp do szkoły jest konieczny, by zagwarantować wszystkim dzieciom to minimum wykształcenia, które pozwoli im mieć wkład w życie społeczne, w społeczeństwie, w którym ignorancja jest wykorzystana przez różne formy fundamentalizmu.
Misjonarki szkoły odwiedzają systematycznie rodziny i - we współpracy z parafiami z z nauczycielami – stopniowo wprowadzają dzieci do szkoły, pomagając im też w odrabianiu lekcji. Radość tych uczniów, ich wytrwałość, mimo środowiska często nieprzychylnego sprawiają, że kontynuują naukę zawodu, a niektórzy z nich dochodzą do studiów uniwersyteckich i do zawodów zwykle niedostępnych dla mniejszości chrześcijańskiej. Ich rozwój osobowy, rozwój ich rodzin, wzmocniony przez formację chrześcijańską, która daje im motywację i odwagę są znakiem nadziei dla Kościoła w Pakistanie i dla społeczeństwa, nadziei na budowanie lepszej przyszłości dla wszystkich.