Rzym miał swój „Friday for Future” w dniu, który chrześcijanie nazywają Wielkim Piątkiem: myślę, że to piękna interpretacja dnia, który w liturgii katolickiej nie jest dniem żałoby, ale dniem zbawienia. Radosne, ale i poważne wezwanie Grety Thumberg i jej przyjaciół potwierdza (o ile to potrzebuje potwierdzenia), że przy każdej historycznej zmianie jest nowe pokolenia, które do niej wzywa. Niezależnie od wszelkich polemik i manipulacji, wychowacy, nieuleczalnie optymistyczni, pracują, aby to ziarno wyrosło i stało się pokarmem; i aby kąkol nie zdusił go i nie zniechęcił.
Po pokoleniu hippisów i roku 1968, po pokoleniu, które pisząc poezje na murach uniwersytetów starało się odpędzić duchy terroryzmu i wszelkiej przemocy, pokolenie działaczy środowiskowych wzywa do podjęcia konkretnych decyzji. Może ono wezwać rówieśników do odpowiedzialności za wybory życiowe i zawodowe, które staną się naprawdę innowacyjne; to wyzwanie, które staje przed ludzkością wobec dramatycznych apeli naukowców i winnego milczenia władz.
W Wielki Piątek Chrystus “otwiera w swojej krwi misterium paschalne”, jak o tym przypomina liturgia. Droga krzyżowa ludzkości nadal oznacza dla nas tyle upadków, cierpienia i grzechów; Chrystus dzieli ją z nami w swoim życiu ziemskim i zanurza ją w swojej Passze. Doświadcza On drżenia przerażenia wobec śmierci (J 11, 33.38) i pozwala nam zobaczyć, jak jest ona sprzeczna z projektem życia Stwórcy. Żaden przejaw zła nie powinien pozbawiać nas zaufania do wszechmocy Tego, który „działa także teraz” (i ja też działam – dodaje Jezus, J 5, 17), bo Bóg czyni nowe rzeczy w każdym pokoleniu: „Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19).
Więc także w naszych czasach “ Jezus zmartwychwstał i chce, abyśmy mieli udział w nowości Jego zmartwychwstania. On jest prawdziwą młodością zestarzałego świata, a także młodością wszechświata, który czeka „w bólach rodzenia” (Rz 8, 22), aby został przyobleczony Jego światłem i życiem.” (Adhortacja „Christus vivit”, 32). Papież Franciszek nie pisze jej tylko do młodych, ale zaznacza, że ich innowacyjny wpływ nie jest skuteczny bez współpracy międzypokoleniowej: “starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia” (Jl 3,1).
Wesołych świąt Wielkiej Nocy!
Po pokoleniu hippisów i roku 1968, po pokoleniu, które pisząc poezje na murach uniwersytetów starało się odpędzić duchy terroryzmu i wszelkiej przemocy, pokolenie działaczy środowiskowych wzywa do podjęcia konkretnych decyzji. Może ono wezwać rówieśników do odpowiedzialności za wybory życiowe i zawodowe, które staną się naprawdę innowacyjne; to wyzwanie, które staje przed ludzkością wobec dramatycznych apeli naukowców i winnego milczenia władz.
W Wielki Piątek Chrystus “otwiera w swojej krwi misterium paschalne”, jak o tym przypomina liturgia. Droga krzyżowa ludzkości nadal oznacza dla nas tyle upadków, cierpienia i grzechów; Chrystus dzieli ją z nami w swoim życiu ziemskim i zanurza ją w swojej Passze. Doświadcza On drżenia przerażenia wobec śmierci (J 11, 33.38) i pozwala nam zobaczyć, jak jest ona sprzeczna z projektem życia Stwórcy. Żaden przejaw zła nie powinien pozbawiać nas zaufania do wszechmocy Tego, który „działa także teraz” (i ja też działam – dodaje Jezus, J 5, 17), bo Bóg czyni nowe rzeczy w każdym pokoleniu: „Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie?” (Iz 43, 19).
Więc także w naszych czasach “ Jezus zmartwychwstał i chce, abyśmy mieli udział w nowości Jego zmartwychwstania. On jest prawdziwą młodością zestarzałego świata, a także młodością wszechświata, który czeka „w bólach rodzenia” (Rz 8, 22), aby został przyobleczony Jego światłem i życiem.” (Adhortacja „Christus vivit”, 32). Papież Franciszek nie pisze jej tylko do młodych, ale zaznacza, że ich innowacyjny wpływ nie jest skuteczny bez współpracy międzypokoleniowej: “starcy wasi będą śnili, a młodzieńcy wasi będą mieli widzenia” (Jl 3,1).
Wesołych świąt Wielkiej Nocy!