Od samego początku istnienia człowieka można usłyszeć pytanie Boga, które wypowiada do Swojego stworzenia: “Gdzie jesteś?” (Rdz 3, 9)

Wielki Post jest nam dany jako czas poprawy kontaktu z Bogiem, i który bierze swój początek z samej „woli Boga prowadzenia dialogu ze swoimi dziećmi”, jak przypomina nam papież Franciszek w Orędziu na Wielki Post 2020. Jest to czas na nasze odpowiedzi i na ożywienie pytań.

Słowo Boga nas prowokuje, ukazuje Jego oczekiwania i projekty. Stawia pytania, które mają za zadanie zburzyć mury naszych lęków, nieufności, lenistwa i apatii. To, czego nie znajdziemy w Biblii mamy wypełnić naszymi osobistymi odpowiedziami. „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha” (Mk 4,9). Jedynie ten, kto potrafi zrobić miejsce dla drugiego, który mówi, jest w stanie dać odpowiedź.

W ten sposób również okoliczności życia – osobistego czy wspólnego, wzywają do naprawy naszych relacji międzyludzkich. Jesteśmy przecież stworzeni na obraz i podobieństwo Boga - Trójcy, wezwani do upodabniania się do Niego właśnie w życiu w dialogu opartym na wolności, który nie skupia się na sobie, ale jest otwarty na drugiego.

40 dni wędrówki Izraela po pustyni mogą stać się metaforą naszych dróg życia. Czasem są one pokręcone i wymagające, czasem jednak można doświadczyć wszechobecnej miłości.

„Nigdy nie można uznawać za pewnik tego, że Pan da nam po raz kolejny czas sprzyjający naszemu nawróceniu. Ta nowa szansa powinna wzbudzić w nas poczucie wdzięczności i otrząsnąć nas z odrętwienia. Pomimo niekiedy nawet dramatycznej obecności zła w naszym życiu, podobnie jak w życiu Kościoła i świata, ta przestrzeń, dana nam dla zmiany kursu, wyraża nieustępliwą wolę Boga, by nie zrywać z nami dialogu zbawienia.” (Papież Franciszek, Orędzie na WIleki Post 2020)